کد مطلب:1057 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:323
جاهائی که قضا و کفاره واجب است
مسأله 1667 ـ اگر در روزه رمضان عمداً قی كند یا در شب جنب شود و به تفصیلی كه در مسأله (1639) گفته شد بیدار شود و دوباره بخوابد و تا اذان صبح بیدار نشود، فقط باید قضای آن روز را بگیرد. ولی اگر كار دیگری كه روزه را باطل می كند، عمداً انجام دهد، در صورتی كه می دانسته آن كار روزه را باطل می كند، قضا و كفاره بر او واجب می شود.
مسأله 1668 ـ اگر به واسطه ندانستن مسأله كاری انجام دهد كه روزه را باطل می كند، چنانچه می توانسته مسأله را یاد بگیرد، كفاره بر او واجب می شود و اگر نمی توانسته مسأله را یاد بگیرد، كفاره بر او واجب نیست.
كفـاره روزه
مسأله 1669 ـ كسی كه كفاره روزه رمضان بر او واجب است، باید یك بنده آزاد كند، یا به دستوری كه در مسأله بعد گفته می شود دو ماه روزه بگیرد، یا شصت فقیر را سیر كند یا به هر كدام یك مُدكه تقریباً ده سیر است طعام یعنی گندم یا جو و مانند اینها بدهد، و چنانچه اینها برایش ممكن نباشد هر چه می تواند به فقیر طعام بدهد، واگر نتواند روزه بگیرد یا طعام بدهد، باید استغفار كند، اگر چه مثلاً یك مرتبه بگوید استغفرالله . و احتیاط واجب آنست كه هر وقت بتواند، كفاره را بدهد .
مسأله 1670 ـ كسی كه میخواهد دو ماه كفاره روزه رمضان را بگیرد باید سی و یك روز آن را پی در پی بگیرد، و اگر بقیه آن پی در پی نباشد اشكال ندارد .
مسأله 1671 ـ كسی كه می خواهد دو ماه كفاره روزه رمضان را بگیرد، نباید موقعی شروع كند كه در بین سی و یك روز، روزی باشد كه مانند عید قربان، روزه آن حرام است.
مسأله 1672 ـ كسی كه باید پی درپی روزه بگیرد، اگر دربین آن بدون عذر یك روز روزه نگیرد، یاوقتی شروع كند كه در بین آن به روزی برسد كه روزه آن واجب است، مثلا به روزی برسد كه نذر كرده آن روز را روزه بگیرد باید روزها را از سر بگیرد.
مسأله 1673 ـ اگر در بین روزهائی كه باید پی در پی روزه بگیرد، عذری مثل حیض ، یانفاس ، یاسفری كه دررفتن آن مجبوراست برای او پیش آید، بعد از بر طرف شدن عذر واجب نیست روزه ها رااز سر بگیرد، بلكه بقیه را بعد از بر طرف شدن عذربجا می آورد.
مسأله 1674 ـ اگر به چیز حرامی روزه خود را باطل كند، چه آن چیز اصلاً حرام باشد مثل شراب و زنا، یا به جهتی حرام شده باشد مثل خوردن غذای حلالی كه برای انسان ضرر دارد و نزدیكی كردن باعیال خود در حال حیض، بنابر احتیاط كفاره جمع بر او واجب میشود، یعنی باید یك بنده آزاد كند و دو ماه روزه بگیرد و شصت فقیر را سیر كند، یا به هر كدام آنها یك مُدكه تقریباً ده سیر است گندم یا نان آن، یا جو یا نان آن، یا یك مدمویز یا یك مد خرما بدهد. و چنانچه هر سه برایش ممكن نباشد، هر كدام آنها كه ممكن است باید انجام دهد.
مسأله 1675 ـ اگر روزه داری دروغی را به خدا و پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم نسبت دهد، اگر چه روزه خود را به چیز حرام باطل كرده، ولی كفاره جمع كه تفصیل آن در مسأله پیش گفته شد بر او واجب نمی شود.
مسأله 1676 ـ اگر روزه دار در یك روز ماه رمضان چند مرتبه جماع كند، برای هر دفعه، یك كفاره بر او واجب است. ولی اگر جماع او حرام باشد، برای هر دفعه یك كفاره جمع واجب می شود.
مسأله 1677 ـ اگر روزه دار در یك روزه ماه رمضان چند مرتبه غیر جماع كار دیگری كه روزه را باطل می كند انجام دهد، برای همه آنها یك كفاره كافی است.
مسأله 1678 ـ اگر روزه دار غیر جماع كار دیگری كه روزه را باطل می كند انجام دهد، و بعد با حلال خود جماع نماید، بنابر احتیاط برای هر كدام یك كفاره واجب می شود.
مسأله 1679 ـ اگر روزه دار غیر جماع كار دیگری كه حلال است و روزه را باطل می كند، انجام دهد مثلاً آب بیاشامد و بعد كار دیگری كه حرام است و روزه را باطل می كند غیر جماع انجام دهد، مثلاً غذای حرامی بخورد، یك كفاره كافی است.
مسأله 1680 ـ اگر روزه دار آروغ بزند و چیزی در دهانش بیابد، چنانچه عمداً آنرا فرو ببرد، روزه اش باطل است.
و باید قضای آن را بگیرد و كفاره هم بر او واجب می شود. و اگر خوردن آن چیز حرام باشد مثلاًموقع آروغ زدن، خون یا غذائی كه از صورت غذا بودن خارج شده، به دهان او بیاید و عمداً آنرا فرو برد، باید قضای آن روزه را بگیرد، و بنا بر احتیاط كفاره جمع هم بر او واجب می شود.
مسأله 1681 ـ اگر نذر كند كه روز معینی را روزه بگیرد، چنانچه در آن روز عمداً روزه خود را باطل كند، باید یك بنده آزاد نماید یا دو ماه پی درپی روزه بگیرد یا به شصت فقیر طعام دهد.
مسأله 1682 ـ كسی كه می تواند وقت را تشخیص دهد، اگر به گفته كسی كه می گوید مغرب شده افطار كند، و بعد بفهمد مغرب نبوده است، قضا و كفاره بر او واجب می شود.
مسأله 1683 ـ كسی كه عمداً روزه خود را باطل كرده، اگر بعد از ظهر مسافرت كند، یا پیش از ظهر برای فرار از كفاره سفر نماید كفاره از او ساقط نمی شود، بلكه اگر قبل از ظهر مسافرتی برای او پیش آید، بنابر اقوی كفاره بر او واجب است.
مسأله 1684 ـ اگر عمداً روزه خود را باطل كند، و بعد عذری مانند حیض یا نفاس یا مرض برای او پیدا شود، كفاره بر او واجب نیست.
مسأله 1685 ـ اگر یقین كند كه روز اول ماه رمضان است و عمداً روزه خود را باطل كند، بعد معلوم شود كه آخر شعبان بوده، كفاره بر او واجب نیست.
مسأله 1686 ـ اگر انسان شك كند كه آخر رمضان است یا اول شوال، و عمداً روزه خود را باطل كند، بعد معلوم شود اول شوال بوده كفاره بر او واجب نیست.
مسأله 1687 ـ اگر روزه دار در ماه رمضان با زن خود كه روزه دار است جماع كند، چنانچه زن را مجبور كرده باشد، كفاره روزه خودش و روزه زن را باید بدهد، و اگر زن به جماع راضی بوده بر هر كدام یك كفاره واجب می شود.
مسأله 1688 ـ اگر زنی شوهر روزه دار خود را مجبور كند كه جماع نماید، یا كار دیگری كه روزه را باطل می كند انجام دهد، واجب نیست كفاره روزه شوهر را بدهد.
مسأله 1689 ـ اگر روزه دار در ماه رمضان، زن خود را مجبور به جماع كند و در بین جماع، زن راضی شود، بنابر احتیاط واجب باید مرد، دو كفاره و زن یك كفاره بدهد.
مسأله 1690 ـ اگر روزه دار در ماه رمضان با زن روزه دار خود كه خواب است جماع نماید، یك كفاره بر او واجب می شود، و روزه زن صحیح است و كفاره هم بر او واجب نیست.
مسأله 1691 ـ اگر مرد زن خود را مجبور كند كه غیر جماع كار دیگری كه روزه را باطل می كند بجا آورد، كفاره زن را نباید بدهد، و بر خود زن هم كفاره واجب نیست.
مسأله 1692 ـ كسی كه به واسطه مسافرت یا مرض روزه نمی گیرد، نمی تواند زن روزه دار خود را مجبور به جماع كند، ولی اگر او را مجبور نماید، كفاره بر مرد واجب نیست.
مسأله 1693 ـ انسان نباید در بجا آوردن كفاره كوتاهی كند ولی لازم نیست فوراً آنرا انجام دهد.
مسأله 1694 ـ اگر كفاره بر انسان واجب شود و چند سال آنرا بجا نیاورد، چیزی بر آن اضافه نمی شود.
مسأله 1695 ـ كسی كه باید برای كفاره یك روز شصت فقیر را طعام بدهد، نباید به هر كدام از آنها بیشتر از یك مُد كه تقریباً ده سیر است طعام بدهد، یا یك فقیر را بیشتر از یك مرتبه سیر نماید، ولی می تواند برای هر یك از عیالات فقیر اگر چه صغیر باشند یك مد به آن فقیر بدهد.
مسأله 1696 ـ كسی كه قضای روزه رمضان را گرفته، اگر بعد از ظهر عمداً كاری كه روزه راباطل می كند انجام دهد، باید به ده فقیر هر كدام یك مد كه تقریباً ده سیر است طعام بدهد، و اگر نمی تواند، سه روز روزه بگیرد .
مسأله 1668 ـ اگر به واسطه ندانستن مسأله كاری انجام دهد كه روزه را باطل می كند، چنانچه می توانسته مسأله را یاد بگیرد، كفاره بر او واجب می شود و اگر نمی توانسته مسأله را یاد بگیرد، كفاره بر او واجب نیست.
كفـاره روزه
مسأله 1669 ـ كسی كه كفاره روزه رمضان بر او واجب است، باید یك بنده آزاد كند، یا به دستوری كه در مسأله بعد گفته می شود دو ماه روزه بگیرد، یا شصت فقیر را سیر كند یا به هر كدام یك مُدكه تقریباً ده سیر است طعام یعنی گندم یا جو و مانند اینها بدهد، و چنانچه اینها برایش ممكن نباشد هر چه می تواند به فقیر طعام بدهد، واگر نتواند روزه بگیرد یا طعام بدهد، باید استغفار كند، اگر چه مثلاً یك مرتبه بگوید استغفرالله . و احتیاط واجب آنست كه هر وقت بتواند، كفاره را بدهد .
مسأله 1670 ـ كسی كه میخواهد دو ماه كفاره روزه رمضان را بگیرد باید سی و یك روز آن را پی در پی بگیرد، و اگر بقیه آن پی در پی نباشد اشكال ندارد .
مسأله 1671 ـ كسی كه می خواهد دو ماه كفاره روزه رمضان را بگیرد، نباید موقعی شروع كند كه در بین سی و یك روز، روزی باشد كه مانند عید قربان، روزه آن حرام است.
مسأله 1672 ـ كسی كه باید پی درپی روزه بگیرد، اگر دربین آن بدون عذر یك روز روزه نگیرد، یاوقتی شروع كند كه در بین آن به روزی برسد كه روزه آن واجب است، مثلا به روزی برسد كه نذر كرده آن روز را روزه بگیرد باید روزها را از سر بگیرد.
مسأله 1673 ـ اگر در بین روزهائی كه باید پی در پی روزه بگیرد، عذری مثل حیض ، یانفاس ، یاسفری كه دررفتن آن مجبوراست برای او پیش آید، بعد از بر طرف شدن عذر واجب نیست روزه ها رااز سر بگیرد، بلكه بقیه را بعد از بر طرف شدن عذربجا می آورد.
مسأله 1674 ـ اگر به چیز حرامی روزه خود را باطل كند، چه آن چیز اصلاً حرام باشد مثل شراب و زنا، یا به جهتی حرام شده باشد مثل خوردن غذای حلالی كه برای انسان ضرر دارد و نزدیكی كردن باعیال خود در حال حیض، بنابر احتیاط كفاره جمع بر او واجب میشود، یعنی باید یك بنده آزاد كند و دو ماه روزه بگیرد و شصت فقیر را سیر كند، یا به هر كدام آنها یك مُدكه تقریباً ده سیر است گندم یا نان آن، یا جو یا نان آن، یا یك مدمویز یا یك مد خرما بدهد. و چنانچه هر سه برایش ممكن نباشد، هر كدام آنها كه ممكن است باید انجام دهد.
مسأله 1675 ـ اگر روزه داری دروغی را به خدا و پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم نسبت دهد، اگر چه روزه خود را به چیز حرام باطل كرده، ولی كفاره جمع كه تفصیل آن در مسأله پیش گفته شد بر او واجب نمی شود.
مسأله 1676 ـ اگر روزه دار در یك روز ماه رمضان چند مرتبه جماع كند، برای هر دفعه، یك كفاره بر او واجب است. ولی اگر جماع او حرام باشد، برای هر دفعه یك كفاره جمع واجب می شود.
مسأله 1677 ـ اگر روزه دار در یك روزه ماه رمضان چند مرتبه غیر جماع كار دیگری كه روزه را باطل می كند انجام دهد، برای همه آنها یك كفاره كافی است.
مسأله 1678 ـ اگر روزه دار غیر جماع كار دیگری كه روزه را باطل می كند انجام دهد، و بعد با حلال خود جماع نماید، بنابر احتیاط برای هر كدام یك كفاره واجب می شود.
مسأله 1679 ـ اگر روزه دار غیر جماع كار دیگری كه حلال است و روزه را باطل می كند، انجام دهد مثلاً آب بیاشامد و بعد كار دیگری كه حرام است و روزه را باطل می كند غیر جماع انجام دهد، مثلاً غذای حرامی بخورد، یك كفاره كافی است.
مسأله 1680 ـ اگر روزه دار آروغ بزند و چیزی در دهانش بیابد، چنانچه عمداً آنرا فرو ببرد، روزه اش باطل است.
و باید قضای آن را بگیرد و كفاره هم بر او واجب می شود. و اگر خوردن آن چیز حرام باشد مثلاًموقع آروغ زدن، خون یا غذائی كه از صورت غذا بودن خارج شده، به دهان او بیاید و عمداً آنرا فرو برد، باید قضای آن روزه را بگیرد، و بنا بر احتیاط كفاره جمع هم بر او واجب می شود.
مسأله 1681 ـ اگر نذر كند كه روز معینی را روزه بگیرد، چنانچه در آن روز عمداً روزه خود را باطل كند، باید یك بنده آزاد نماید یا دو ماه پی درپی روزه بگیرد یا به شصت فقیر طعام دهد.
مسأله 1682 ـ كسی كه می تواند وقت را تشخیص دهد، اگر به گفته كسی كه می گوید مغرب شده افطار كند، و بعد بفهمد مغرب نبوده است، قضا و كفاره بر او واجب می شود.
مسأله 1683 ـ كسی كه عمداً روزه خود را باطل كرده، اگر بعد از ظهر مسافرت كند، یا پیش از ظهر برای فرار از كفاره سفر نماید كفاره از او ساقط نمی شود، بلكه اگر قبل از ظهر مسافرتی برای او پیش آید، بنابر اقوی كفاره بر او واجب است.
مسأله 1684 ـ اگر عمداً روزه خود را باطل كند، و بعد عذری مانند حیض یا نفاس یا مرض برای او پیدا شود، كفاره بر او واجب نیست.
مسأله 1685 ـ اگر یقین كند كه روز اول ماه رمضان است و عمداً روزه خود را باطل كند، بعد معلوم شود كه آخر شعبان بوده، كفاره بر او واجب نیست.
مسأله 1686 ـ اگر انسان شك كند كه آخر رمضان است یا اول شوال، و عمداً روزه خود را باطل كند، بعد معلوم شود اول شوال بوده كفاره بر او واجب نیست.
مسأله 1687 ـ اگر روزه دار در ماه رمضان با زن خود كه روزه دار است جماع كند، چنانچه زن را مجبور كرده باشد، كفاره روزه خودش و روزه زن را باید بدهد، و اگر زن به جماع راضی بوده بر هر كدام یك كفاره واجب می شود.
مسأله 1688 ـ اگر زنی شوهر روزه دار خود را مجبور كند كه جماع نماید، یا كار دیگری كه روزه را باطل می كند انجام دهد، واجب نیست كفاره روزه شوهر را بدهد.
مسأله 1689 ـ اگر روزه دار در ماه رمضان، زن خود را مجبور به جماع كند و در بین جماع، زن راضی شود، بنابر احتیاط واجب باید مرد، دو كفاره و زن یك كفاره بدهد.
مسأله 1690 ـ اگر روزه دار در ماه رمضان با زن روزه دار خود كه خواب است جماع نماید، یك كفاره بر او واجب می شود، و روزه زن صحیح است و كفاره هم بر او واجب نیست.
مسأله 1691 ـ اگر مرد زن خود را مجبور كند كه غیر جماع كار دیگری كه روزه را باطل می كند بجا آورد، كفاره زن را نباید بدهد، و بر خود زن هم كفاره واجب نیست.
مسأله 1692 ـ كسی كه به واسطه مسافرت یا مرض روزه نمی گیرد، نمی تواند زن روزه دار خود را مجبور به جماع كند، ولی اگر او را مجبور نماید، كفاره بر مرد واجب نیست.
مسأله 1693 ـ انسان نباید در بجا آوردن كفاره كوتاهی كند ولی لازم نیست فوراً آنرا انجام دهد.
مسأله 1694 ـ اگر كفاره بر انسان واجب شود و چند سال آنرا بجا نیاورد، چیزی بر آن اضافه نمی شود.
مسأله 1695 ـ كسی كه باید برای كفاره یك روز شصت فقیر را طعام بدهد، نباید به هر كدام از آنها بیشتر از یك مُد كه تقریباً ده سیر است طعام بدهد، یا یك فقیر را بیشتر از یك مرتبه سیر نماید، ولی می تواند برای هر یك از عیالات فقیر اگر چه صغیر باشند یك مد به آن فقیر بدهد.
مسأله 1696 ـ كسی كه قضای روزه رمضان را گرفته، اگر بعد از ظهر عمداً كاری كه روزه راباطل می كند انجام دهد، باید به ده فقیر هر كدام یك مد كه تقریباً ده سیر است طعام بدهد، و اگر نمی تواند، سه روز روزه بگیرد .